Onder het graveloppervlak van ca. 3 centimeter dikte ligt een laag lavakorrels die vocht vasthouden. Bij temperaturen onder nul vriest de korrel los en neemt in volume toe. Zolang het water bevroren is geeft dit niet en is de fundatie één geheel. Er kan dan gewoon op gelopen en zelfs getennist worden. Maar zodra de temperatuur boven nul komt en het water begint te smelten (opdooi) komen de lavakorrels los te liggen. De gravellaag en de ondergrond verliezen dan hun structuur. De banen worden zacht en moeten eerst behandeld worden voordat er weer op gespeeld kan worden. Vaak bestaat dit uit het borstelen en walsen van de banen. Overigens geldt eigenlijk hetzelfde voor de ARC-banen. Ook hier ligt onder de kunststof mat eenzelfde laag lava. Omdat deze mat bij opdooi niet zacht aanvoelt spelen we er eigenlijk altijd op door. Nu deze banen er al meer dan tien jaar liggen beginnen we echter wel te merken dat de waterdoorlatendheid achteruit gaat. 

Je kunt je voorstellen dat zo’n periode van opdooi veel werk betekent voor onze Commissie Baanonderhoud. Zeker als er zoals nu sprake is van een periode met telkens ’s nachts vorst en overdag weer boven nul. Het is dan lastig in te schatten wanneer de banen wel of niet bespeelbaar zijn. Soms is er gewoon niet tegenop te werken en moet besloten worden de banen er een aantal dagen helemaal uit te halen. Achter de schermen wordt er hard gewerkt om iedere keer op tijd de banen in de ClubApp te blokkeren of vrij te geven en de leden te informeren via ‘Baanstatus’.  

Onze vrijwilligers doen hun uiterste best maar we mogen uiteraard niet verwachten dat zij altijd paraat staan. We doen dan ook een beroep op de verantwoordelijkheid en het gezonde verstand van onze leden. Bij twijfel ga je niet spelen, we zijn zuinig op onze banen!