In Memoriam Henny van Wijngaarden

Vandaag bereikte ons het verschrikkelijke bericht dat één van onze leden van het eerste uur, Henny van Wijngaarden, is overleden na een kort ziekbed.

Een van haar vriendinnen van Twenset, Henny Otten, heeft een passend in memoriam geschreven ter nagedachtenis aan Henny.

Wat een stoer en sterk wijf was Henny. Haar overlijden afgelopen week kwam niet onverwacht, maar het ging allemaal wel heel snel. En hoe ze daar mee omging, is indrukwekkend.

Dit voorjaar meldde ze zich af voor haar wekelijkse potje tennis. Ze was steeds zo benauwd. En als Henny zich afmeldt, is er echt wel wat aan de hand. Doktersbezoek volgde, daarna onderzoek, en een vreselijke diagnose: uitgezaaide longkanker. De ingezette behandeling deed meer kwaad dan goed, en toen was het haar duidelijk: dit gaat niet lang meer duren. In korte tijd accepteerde ze dat, en legde ze zich bij de situatie neer.

De afgelopen weken in het Houtens hospice nam ze heel bewust afscheid van iedereen die haar dierbaar was. Ze had er een mooie tijd. ‘Het voorportaal van de hemel’ noemde ze het. De bezoekjes waren verdrietig maar ook gezellig. Zelf was ze de rots in de branding: ze hielp iedereen met afscheid nemen. De regie houden, dat was wat ze wilde. En dat deed ze tot op het laatst.

Henny begon bij Atalanta toen de club net bestond, zo’n dertig jaar geleden. Samen met dochters Rachel en Sharon werd ze lid. Man en vader Kees was net overleden,  het werd tijd om samen met de meiden iets leuks en actiefs te doen vond ze. Al snel werd het ‘haar sport’ en ‘haar club’. Het spelletje vond ze leuk, ze werd er goed in. Daarnaast bracht het gezelligheid en vriendschap. Competitie, toernooien, tennisvakanties, sleepcommissie…het werd een belangrijk deel van haar sociale leven.

Om ’s winters ook te kunnen tennissen sloot ze zich aan bij Twenset. Een groep van twintig vrouwen die in de wintermaanden op zondag in de hal speelt, inmiddels dus ook al zo’n dertig jaar. Daar doe ik ook mee, daar leerden we elkaar kennen. In de loop der jaren is het een hechte vriendinnengroep geworden. 

Zij was de ‘senior’. Niet dat je daar wat van merkte. Op de baan was ze fanatiek en goed. Buiten de baan gezellig, humoristisch, modern van geest en recht voor z’n raap. Ze had geen moeilijke woorden nodig om duidelijk te maken wat ze ergens van vond. Klagen was haar vreemd. ‘Daar heb je echt helemaal niks aan.’

Trots kon ze vertellen over ‘haar meiden’ en haar kleinkinderen. Maar vooral de verhalen over het skiën, en wat ze daar beleefde, staan mij bij. Met enige gene liet ze ooit een grote beker zien: gewonnen bij de Gastenrennen in het Oostenrijkse dorp waar dochter Sharon met haar gezin woont. Want met skiën ging het net als met tennis: ze begon ermee op latere leeftijd, en werd er goed in. Ik vraag me wel eens af waar ze sportief was geëindigd als ze jong begonnen was….

‘Ik heb een mooi leven gehad’, zei ze het laatste bezoekje. Binnen Twenset noemen wij haar ‘ons grote voorbeeld’, zo wil je oud worden. Nu kunnen we ‘zo wil je afscheid van het leven nemen’ er wel aan toevoegen. Wat zijn we trots op haar, en wat gaan we haar missen!

Henny Otten

De uitvaart van Henny heeft conform haar wens inmiddels plaatsgevonden.
Henny is 78 jaar geworden.

Nieuws Overzicht