Voor velen bij onze vereniging was Hans een bekend persoon als lid van het eerste uur.

Vaak kwam hij ’s avonds nog even na het werk een biertje drinken en gezellig met zijn vrienden kletsen. Ook speelde hij nog twee keer per week vrij met een vaste groep en speelde hij competitie op zaterdag.

Hij speelde echter geen uit-wedstrijden. “Dat vind ik niets”, zei hij dan. “Ik wil meedoen maar alleen op ons eigen park”. En aldus geschiedde. 

Waar Hans was gebeurde wat. Er werd luid gepraat, gelachen en gedronken. Hij was iemand die enorm kon genieten van het feit dat hij het iedereen om zich heen naar de zin kon maken. Graag deed hij dat voor zijn lief Martine, voor zijn zoon Thomas maar zeker ook voor zijn vrienden en bekenden. Of dit nu op of naast de baan was, of in Oostenrijk, Breukelen of waar dan ook, dat maakte bij Hans niet uit. Hij was op en top gastheer er genoot ervan om anderen te zien genieten.

Als Hans je mocht deed hij alles voor je en stond hij altijd voor je klaar.  Vele wintervakanties hebben we met hem doorgebracht en hij had de regie. Zowel op als naast de piste. Hij sprak dan met iedereen, binnen of buiten de groep en vooral ook met de inwoners van Flachau in een prachtig dialect dat hij zich snel eigen had gemaakt. Andersom kende men hem ook en werd hij door velen herkend en begroet. Al snel was hij voor ons een Einheimische; iemand die uit de omgeving daar komt.

Ook zakelijk was hij van het regelen. Niet voor niets was hij succesvol in wat hij deed en kwam hij bij mensen over de vloer die hij al tientallen jaren als klant had. Hij werkte hard en nam daarnaast de tijd om te sporten. Skiën, wielrennen, sportschool, elke dag was hij sportief bezig.

Het is dan ook onvoorstelbaar dat Hans zonder enige voortekenen onwel is geworden en er nu niet meer is. Dat hij niet meer op ons park te zien zal zijn, dat er niet meer samen getennist zal worden, dat velen van ons niet meer samen met hem een biertje zullen drinken, nooit meer samen met Hans zullen skiën, varen, fietsen etc. maar vooral niet meer samen lachen.

Met het overlijden van Hans verliest onze vereniging een gewaardeerd lid maar bovenal verliezen velen van ons een vriend.

Ik wens Martine, Thomas, vrienden, bekenden en onze leden veel kracht om dit onvoorstelbare verlies te verwerken.

Dag Hans, rust zacht, we gaan je missen!

Sander Komijn

Voorzitter tc Atalanta